The Bloodhound Gang

Jezusia Chytrus

Bloodhound Gang - jest to amerykański zespół grający muzykę rockową z domieszką hip-hopu i muzyki elektronicznej.

Historyjka

Zespół został założony w 1992 roku przez Jimmy'ego Popa i Daddy Long Legs. Poza nimi w jego skład, w pierwszych latach istnienia zespołu wchodzili: Blue, Bubba K. Love, Byron, Foof, Lazy I, M.S.G., Piddly B, Skip O'Pot2Mus, Slave One, Tard-E-Tard i White Steve. Ich pierwsze koncerty odbywały się najczęściej w domu Jareda Hasselhoffa (obecnego basisty) bądź w pobliskich miastach, w ich rodzinnym stanie Pensylwania.
Po wydaniu ich drugiego nagrania demo zatytułowanego The Original Motion Picture Soundtrack to Hitler's Handicapped Helpers pojawiła się szansa na podpisanie umowy z Cheese Factory Records na wydanie pierwszej płyty zespołu. W ten oto sposób w listopadzie 1994 roku pojawiła się ich pierwsza EPka Dingleberry Haze, która sprzedała się w liczbie ponad stu kopii.
W lipcu 1995 roku wydawnictwo Columbia Records wydało pierwszą płytę długogrającą zespołu, Use Your Fingers. Zespół wyruszył w trasę koncertową po USA w składzie: Jimmy Pop, Daddy Long Legs, M.S.G., Skip O'Pot2Mus i Lüpüs Thünder. W październiku tego roku Daddy Long Legs i M.S.G. opuścili zespół z powodu spraw finansowych (m.in. dlatego, że płyta nie sprzedawała się zbyt dobrze) oraz jak się można spodziewać poglądów muzycznych, zakładając swój własny zespół o nazwie "Wolfpac". Jimmy, Skip i Lüpüs postanowili przyjąć nowych członków do zespołu i w ten sposób do BHG trafili Jared oraz Tard-E-Tard.
W grudniu 1995 roku doszło do kolejnych zmian w zespole; zarówno personalnych, jak i "muzycznych". Zespół opuścili Skip i Tard-E-Tard. Lüpüs i Jared zaczęli grać na gitarach - ten pierwszy na elektrycznej, natomiast ten drugi na basowej. Ponadto do zespołu dołączyli DJ Q-Ball, którego polecił jego kuzyn i Spanky G z kapeli Bloodphart, który zaczął grać na instrumentach perkusyjnych.
W takim składzie (Jimmy, Q-Ball, Lüpüs, Jared i Spanky) zespół w marcu 1996 roku udał się do studia i przez trzy miesiące pracował nad nagraniem nowej płyty - One Fierce Beer Coaster. W końcu płyta ("żywa instrumentalnie", jak to określił Jimmy) była już gotowa do wydania, co nastąpiło po raz pierwszy za pośrednictwem wydawnictwa Republic Records już w sierpniu 1996 roku, natomiast za pośrednictwem wydawnictwa Geffen Records w grudniu 1996 roku.
Płyta przyniosła ogromną sławę zespołowi. Trasa koncertowa z roku 1997 trwała od lutego do grudnia i cały świat mógł poznać takie hity, jak m.in. "Fire Water Burn", czy "I Wish I Was Queer So I Could Get Chicks", bowiem BHG wyruszył w pierwszą profesjonalną trasę nie tylko po USA i Kanadzie, ale również po Europie, Azji i Australii.
Po zakończeniu koncertowania z płytą OFBC zespół wrócił do Stanów, aby zacząć pracować nad nową płytą - Hooray for Boobies. Rok pracy i płyta była gotowa do wydania. W trakcie jej nagrywania zespół opuścił Spanky, obawiając się chyba powtórki z trasy koncertowej z roku 1997. Oficjalnym powodem było jednak podjęcie przez niego nauki.
Nowym perkusistą został Willie The New Guy i w ten oto sposób zespół udał się do Europy, aby na przełomie maja i czerwca 1999 roku rozpocząć trasę koncertową z płytą HfB.
BHG od tego czasu do końca listopada (z przerwą w październiku) zwiedził prawie całą Europę, występując w różnych mniejszych klubach, jak i na znanych światowych festiwalach, takich jak m.in. Belfort, Bizarre, czy VIVA Overdrive.
Od stycznia 2000 roku zespół znowu zaczął koncertować w Europie. W lutym odwiedził po raz pierwszy Polskę, występując w Katowicach na "Odjazdach" oraz w warszawskiej "Stodole". W kwietniu powrócił do Ameryki Północnej na dwumiesięczny cykl koncertów po USA i Kanadzie.
W październiku BHG pojechał po raz pierwszy koncertować do Ameryki Południowej, odwiedzając tym samym takie państwa, jak Brazylia, Meksyk, czy Wenezuela. Na zakończenie trasy koncertowej promującej płytę HfB zespół wrócił do Ameryki Północnej.
Od tego czasu zespół na dość długo zniknął nam ze sceny. W 2003 roku ukazało się DVD One Fierce Beer Run, które zawiera fragmenty przebiegu trasy koncertowej OFBC oraz niecenzurowane teledyski z czasów właśnie tej płyty.
23 lipca 2004 roku - to data powrotu BloodHound Gang na scenę. Zespół wystąpił na trzydniowym festiwalu w Filadelfii, grając m.in. trzy piosenki z nowej płyty: "Ralph Wiggum", "Jackass" i "Pennsylvania". BHG chciał, aby ta ostatnia stała się hymnem ich rodzinnego stanu, Pensylwanii, zbierając nawet podpisy pod petycją w tej sprawie. W sierpniu zespół "objechał" Europę i powrócił do siebie, aby pracować nad nową płytą.
Trasa koncertowa promująca płytę Hefty Fine rozpoczęła się w sierpniu 2005 roku. W listopadzie zespół zawitał do Europy. Po przerwie w grudniu i styczniu od lutego koncertował aż do września 2006 roku (trasa jednak krótsza niż z HfB). Trzeba dodać, iż od roku 2006 zespół występował bez Williego, który zrezygnował z gry w zespole. Głównym powodem jego odejścia były podobno problemy z narkotykami. Obecnie z zespołem jest The Yin, jednak nie wiadomo, czy zostanie na dłużej, gdyż jest stałym perkusistą zespołu "A". W czerwcu BHG zawitał po raz drugi do Polski, występując w "Stodole".
Zespół rozpoczął już nową trasę koncertową, której początek przypadł na dzień 17 marca 2007 roku. Znamy już również tytuły kilku nowych piosenek, które znajdą się na nowym albumie. Pierwszy singiel Screwing You On the Beach At Night powinien ukazać się w najbliższym czasie.

Teledyski

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

polly chce krakersa

Fucktyczna

Nie jestem wielką fanką, bo zalatuje trochę komerchą. No i ogólnie ta mieszanka nie daje się mi na długo znieść.
Lubię I hope you die.

xxy

Ja ich lubię, nawet bardzo.
A zwłaszcza 'Bad Touch' i teledysk do tego Wink

Słyszałam co wyprawiają na koncertach, ale nie wiem czy to prawda.
fakt faktem, mi ich piosenki w ucho wpadają.

Cookie Princess

Idioci. xDD
Są nienormalni, ale całkiem fajną muzykę tworzą. Wpadają w ucho, a w OKO już na pewno.
Te ich teledyki... Lol.
Bad touch. Rządzi.